Biblia Sacra Vulgata
Liber Job
|
Capitulum 30
|
1
Nunc autem derident me juniores tempore,
quorum non dignabar patres ponere cum canibus gregis mei:
quorum non dignabar patres ponere cum canibus gregis mei:
2
quorum virtus manuum mihi erat pro nihilo,
et vita ipsa putabantur indigni:
et vita ipsa putabantur indigni:
3
egestate et fame steriles, qui rodebant in solitudine,
squallentes calamitate et miseria.
squallentes calamitate et miseria.
4
Et mandebant herbas, et arborum cortices,
et radix juniperorum erat cibus eorum:
et radix juniperorum erat cibus eorum:
5
qui de convallibus ista rapientes,
cum singula reperissent, ad ea cum clamore currebant.
cum singula reperissent, ad ea cum clamore currebant.
6
In desertis habitabant torrentium,
et in cavernis terræ, vel super glaream:
et in cavernis terræ, vel super glaream:
7
qui inter hujuscemodi lætabantur,
et esse sub sentibus delicias computabant:
et esse sub sentibus delicias computabant:
8
filii stultorum et ignobilium,
et in terra penitus non parentes.
et in terra penitus non parentes.
9
Nunc in eorum canticum versus sum,
et factus sum eis in proverbium.
et factus sum eis in proverbium.
10
Abominantur me, et longe fugiunt a me,
et faciem meam conspuere non verentur.
et faciem meam conspuere non verentur.
11
Pharetram enim suam aperuit, et afflixit me,
et frenum posuit in os meum.
et frenum posuit in os meum.
12
Ad dexteram orientis calamitates meæ illico surrexerunt:
pedes meos subverterunt,
et oppresserunt quasi fluctibus semitis suis.
pedes meos subverterunt,
et oppresserunt quasi fluctibus semitis suis.
13
Dissipaverunt itinera mea;
insidiati sunt mihi, et prævaluerunt:
et non fuit qui ferret auxilium.
insidiati sunt mihi, et prævaluerunt:
et non fuit qui ferret auxilium.
14
Quasi rupto muro, et aperta janua, irruerunt super me,
et ad meas miserias devoluti sunt.
et ad meas miserias devoluti sunt.
15
Redactus sum in nihilum:
abstulisti quasi ventus desiderium meum,
et velut nubes pertransiit salus mea.
abstulisti quasi ventus desiderium meum,
et velut nubes pertransiit salus mea.
16
Nunc autem in memetipso marcescit anima mea,
et possident me dies afflictionis.
et possident me dies afflictionis.
17
Nocte os meum perforatur doloribus,
et qui me comedunt, non dormiunt.
et qui me comedunt, non dormiunt.
18
In multitudine eorum consumitur vestimentum meum,
et quasi capitio tunicæ succinxerunt me.
et quasi capitio tunicæ succinxerunt me.
19
Comparatus sum luto,
et assimilatus sum favillæ et cineri.
et assimilatus sum favillæ et cineri.
20
Clamo ad te, et non exaudis me:
sto, et non respicis me.
sto, et non respicis me.
21
Mutatus es mihi in crudelem,
et in duritia manus tuæ adversaris mihi.
et in duritia manus tuæ adversaris mihi.
22
Elevasti me, et quasi super ventum ponens;
elisisti me valide.
elisisti me valide.
23
Scio quia morti trades me,
ubi constituta est domus omni viventi.
ubi constituta est domus omni viventi.
24
Verumtamen non ad consumptionem eorum emittis manum tuam:
et si corruerint, ipse salvabis.
et si corruerint, ipse salvabis.
25
Flebam quondam super eo qui afflictus erat,
et compatiebatur anima mea pauperi.
et compatiebatur anima mea pauperi.
26
Expectabam bona, et venerunt mihi mala:
præstolabar lucem, et eruperunt tenebræ.
præstolabar lucem, et eruperunt tenebræ.
27
Interiora mea efferbuerunt absque ulla requie:
prævenerunt me dies afflictionis.
prævenerunt me dies afflictionis.
28
Mœrens incedebam sine furore;
consurgens, in turba clamabam.
consurgens, in turba clamabam.
29
Frater fui draconum,
et socius struthionum.
et socius struthionum.
30
Cutis mea denigrata est super me,
et ossa mea aruerunt præ caumate.
et ossa mea aruerunt præ caumate.
31
Versa est in luctum cithara mea,
et organum meum in vocem flentium.
et organum meum in vocem flentium.
