Et factus est sermo Domini ad me, dicens:

Fili hominis, pone faciem tuam adversum montem Seir, et prophetabis de eo, et dices illi:

Hæc dicit Dominus Deus:
Ecce ego ad te, mons Seir:
et extendam manum meam super te,
et dabo te desolatum atque desertum.

Urbes tuas demoliar,
et tu desertus eris:
et scies quia ego Dominus.

Eo quod fueris inimicus sempiternus,
et concluseris filios Israël in manus gladii
in tempore afflictionis eorum,
in tempore iniquitatis extremæ:

propterea vivo ego, dicit Dominus Deus,
quoniam sanguini tradam te,
et sanguis te persequetur:
et cum sanguinem oderis,
sanguis persequetur te.

Et dabo montem Seir desolatum atque desertum,
et auferam de eo euntem et redeuntem.

Et implebo montes ejus occisorum suorum:
in collibus tuis, et in vallibus tuis atque in torrentibus,
interfecti gladio cadent.

In solitudines sempiternas tradam te,
et civitates tuæ non habitabuntur:
et scietis quia ego Dominus Deus.

Eo quod dixeris: Duæ gentes et duæ terræ meæ erunt,
et hæreditate possidebo eas,
cum Dominus esset ibi:

propterea vivo ego, dicit Dominus Deus,
quia faciam juxta iram tuam, et secundum zelum tuum,
quem fecisti odio habens eos:
et notus efficiar per eos, cum te judicavero.

Et scies quia ego Dominus audivi universa opprobria tua
quæ locutus es de montibus Israël, dicens:
Deserti nobis ad devorandum dati sunt.

Et insurrexistis super me ore vestro,
et derogastis adversum me verba vestra:
ego audivi.

Hæc dicit Dominus Deus:
Lætante universa terra,
in solitudinem te redigam:

sicuti gavisus es super hæreditatem domus Israël
eo quod fuerit dissipata,
sic faciam tibi:
dissipatus eris, mons Seir, et Idumæa omnis:
et scient quia ego Dominus.