Sicut mane transiit, pertransiit rex Israël.
Quia puer Israël, et dilexi eum;
et ex Ægypto vocavi filium meum.

Vocaverunt eos, sic abierunt a facie eorum;
Baalim immolabant, et simulacris sacrificabant.

Et ego quasi nutritius Ephraim:
portabam eos in brachiis meis,
et nescierunt quod curarem eos.

In funiculis Adam traham eos,
in vinculis caritatis;
et ero eis quasi exaltans jugum super maxillas eorum,
et declinavi ad eum ut vesceretur.

Non revertetur in terram Ægypti, et Assur ipse rex ejus,
quoniam noluerunt converti.

Cœpit gladius in civitatibus ejus,
et consumet electos ejus,
et comedet capita eorum.

Et populus meus pendebit ad reditum meum;
jugum autem imponetur eis simul, quod non auferetur.

Quomodo dabo te, Ephraim?
protegam te, Israël?
Quomodo dabo te sicut Adama,
ponam te ut Seboim?
Conversum est in me cor meum,
pariter conturbata est pœnitudo mea.

Non faciam furorem iræ meæ;
non convertar ut disperdam Ephraim,
quoniam Deus ego, et non homo;
in medio tui sanctus,
et non ingrediar civitatem.

Post Dominum ambulabunt;
quasi leo rugiet,
quia ipse rugiet,
et formidabunt filii maris.

Et avolabunt quasi avis ex Ægypto,
et quasi columba de terra Assyriorum:
et collocabo eos in domibus suis, dicit Dominus.

Circumdedit me in negatione Ephraim,
et in dolo domus Israël;
Judas autem testis descendit cum Deo,
et cum sanctis fidelis.