Biblia Sacra Vulgata
Prophetia Isaiæ
|
Capitulum 44
|
1
Et nunc audi, Jacob, serve meus,
et Israël, quem elegi.
2
Hæc dicit Dominus faciens et formans te,
ab utero auxiliator tuus:
Noli timere, serve meus Jacob,
et rectissime, quem elegi.
3
Effundam enim aquas super sitientem,
et fluenta super aridam;
effundam spiritum meum super semen tuum,
et benedictionem meam super stirpem tuam:
4
et germinabunt inter herbas,
quasi salices juxta præterfluentes aquas.
5
Iste dicet: Domini ego sum;
et ille vocabit in nomine Jacob;
et hic scribet manu sua: Domino,
et in nomine Israël assimilabitur.

6
Hæc dicit Dominus, rex Israël,
et redemptor ejus, Dominus exercituum:
Ego primus, et ego novissimus,
et absque me non est deus.
7
Quis similis mei? vocet,
et annuntiet: et ordinem exponat mihi,
ex quo constitui populum antiquum;
ventura et quæ futura sunt annuntient eis.
8
Nolite timere, neque conturbemini:
ex tunc audire te feci,
et annuntiavi; vos estis testes mei.
Numquid est Deus absque me,
et formator quem ego non noverim?
9
Plastæ idoli omnes nihil sunt,
et amantissima eorum non proderunt eis.
Ipsi sunt testes eorum, quia non vident,
neque intelligunt, ut confundantur.
10
Quis formavit deum,
et sculptile conflavit ad nihil utile?
11
Ecce omnes participes ejus confundentur,
fabri enim sunt ex hominibus;
convenient omnes, stabunt
et pavebunt, et confundentur simul.
12
Faber ferrarius lima operatus est,
in prunis et in malleis formavit illud,
et operatus est in brachio fortitudinis suæ;
esuriet et deficiet,
non bibet aquam et lassescet.
13
Artifex lignarius extendit normam,
formavit illud in runcina,
fecit illud in angularibus,
et in circino tornavit illud,
et fecit imaginem viri
quasi speciosum hominem
habitantem in domo;
14
succidit cedros,
tulit ilicem, et quercum,
quæ steterat inter ligna saltus;
plantavit pinum, quam pluvia nutrivit:
15
et facta est hominibus in focum;
sumpsit ex eis, et calefactus est;
et succendit et coxit panes;
de reliquo autem operatus est deum et adoravit;
fecit sculptile, et curvatus est ante illud.
16
Medium ejus combussit igni,
et de medio ejus carnes comedit;
coxit pulmentum, et saturatus est,
et calefactus est, et dixit: Vah!
calefactus sum, vidi focum;
17
reliquum autem ejus deum fecit et sculptile sibi;
curvatur ante illud, et adorat illud,
et obsecrat, dicens:
Libera me, quia deus meus es tu!
18
Nescierunt, neque intellexerunt;
obliti enim sunt ne videant oculi eorum,
et ne intelligant corde suo.
19
Non recogitant in mente sua,
neque cognoscunt, neque sentiunt, ut dicant:
Medietatem ejus combussi igni,
et coxi super carbones ejus panes;
coxi carnes et comedi,
et de reliquo ejus idolum faciam?
ante truncum ligni procidam?
20
Pars ejus cinis est;
cor insipiens adoravit illud,
et non liberabit animam suam:
neque dicet: Forte mendacium est in dextera mea.
21
Memento horum Jacob,
et Israël, quoniam servus meus es tu.
Formavi te; servus meus es tu,
Israël, ne obliviscaris mei.
22
Delevi ut nubem iniquitates tuas,
et quasi nebulam peccata tua:
revertere ad me, quoniam redemi te.
23
Laudate, cæli, quoniam misericordiam fecit Dominus;
jubilate, extrema terræ;
resonate, montes, laudationem,
saltus et omne lignum ejus,
quoniam redemit Dominus Jacob,
et Israël gloriabitur.

24
Hæc dicit Dominus, redemptor tuus,
et formator tuus ex utero:
Ego sum Dominus, faciens omnia,
extendens cælos solus,
stabiliens terram, et nullus mecum;
25
irrita faciens signa divinorum,
et ariolos in furorem vertens;
convertens sapientes retrorsum,
et scientiam eorum stultam faciens;
26
suscitans verbum servi sui,
et consilium nuntiorum suorum complens;
qui dico Jerusalem: Habitaberis,
et civitatibus Juda: Ædificabimini,
et deserta ejus suscitabo;
27
qui dico profundo: Desolare,
et flumina tua arefaciam;
28
qui dico Cyro: Pastor meus es,
et omnem voluntatem meam complebis;
qui dico Jerusalem: Ædificaberis,
et templo: Fundaberis.