Onus Damasci.
Ecce Damascus desinet esse civitas,
et erit sicut acervus lapidum in ruina.

Derelictæ civitates Aroër
gregibus erunt,
et requiescent ibi, et non erit qui exterreat.

Et cessabit adjutorium ab Ephraim,
et regnum a Damasco;
et reliquiæ Syriæ
sicut gloria filiorum Israël erunt,
dicit Dominus exercituum.

Et erit in die illa:
attenuabitur gloria Jacob,
et pinguedo carnis ejus marcescet.

Et erit sicut congregans in messe quod restiterit,
et brachium ejus spicas leget;
et erit sicut quærens spicas
in valle Raphaim.

Et relinquetur in eo sicut racemus et sicut excussio oleæ
duarum vel trium olivarum in summitate rami,
sive quatuor aut quinque in cacuminibus ejus fructus ejus,
dicit Dominus Deus Israël.

In die illa inclinabitur homo ad
factorem suum,
et oculi ejus ad Sanctum Israël respicient;

et non inclinabitur ad altaria quæ fecerunt manus ejus;
et quæ operati sunt digiti ejus non respiciet
lucos et delubra.

In die illa erunt civitates fortitudinis ejus
derelictæ sicut aratra, et segetes
quæ derelictæ sunt a facie filiorum Israël;
et eris deserta.

Quia oblitus es Dei salvatoris tui,
et fortis adjutoris tui non es recordata:
propterea plantabis plantationem fidelem,
et germen alienum seminabis;

in die plantationis tuæ labrusca,
et mane semen tuum florebit;
ablata est messis in die hæreditatis,
et dolebit graviter.

Væ multitudini populorum multorum,
ut multitudo maris sonantis;
et tumultus turbarum,
sicut sonitus aquarum multarum.

Sonabunt populi sicut sonitus aquarum inundantium,
et increpabit eum, et fugiet procul;
et rapietur sicut pulvis montium a facie venti,
et sicut turbo coram tempestate.

In tempore vespere, et ecce turbatio;
in matutino, et non subsistet.
Hæc est pars eorum qui vastaverunt nos,
et sors diripientium nos.