1
Psalmus David, quando persequebatur eum Absalom filius ejus. (II Regum 17.)
Domine, exaudi orationem meam;
auribus percipe obsecrationem meam in veritate tua;
exaudi me in tua justitia.
2
Et non intres in judicium cum servo tuo,
quia non justificabitur in conspectu tuo omnis vivens.
3
Quia persecutus est inimicus animam meam;
humiliavit in terra vitam meam;
collocavit me in obscuris, sicut mortuos sæculi.
4
Et anxiatus est super me spiritus meus;
in me turbatum est cor meum.
5
Memor fui dierum antiquorum;
meditatus sum in omnibus operibus tuis:
in factis manuum tuarum meditabar.
6
Expandi manus meas ad te;
anima mea sicut terra sine aqua tibi.
7
Velociter exaudi me, Domine;
defecit spiritus meus.
Non avertas faciem tuam a me,
et similis ero descendentibus in lacum.
8
Auditam fac mihi mane misericordiam tuam,
quia in te speravi.
Notam fac mihi viam in qua ambulem,
quia ad te levavi animam meam.
9
Eripe me de inimicis meis, Domine:
ad te confugi.
10
Doce me facere voluntatem tuam,
quia Deus meus es tu.
Spiritus tuus bonus deducet me in terram rectam.
11
Propter nomen tuum, Domine, vivificabis me:
in æquitate tua, educes de tribulatione animam meam,
12
et in misericordia tua disperdes inimicos meos,
et perdes omnes qui tribulant animam meam,
quoniam ego servus tuus sum.