Biblia Sacra Vulgata
Liber Psalmorum
|
Psalmus 141
|
1
Intellectus David, cum esset in spelunca, oratio. (I Regum 24.)
2
Voce mea ad Dominum clamavi,
voce mea ad Dominum deprecatus sum.
voce mea ad Dominum deprecatus sum.
3
Effundo in conspectu ejus orationem meam,
et tribulationem meam ante ipsum pronuntio:
et tribulationem meam ante ipsum pronuntio:
4
in deficiendo ex me spiritum meum,
et tu cognovisti semitas meas.
In via hac qua ambulabam
absconderunt laqueum mihi.
et tu cognovisti semitas meas.
In via hac qua ambulabam
absconderunt laqueum mihi.
5
Considerabam ad dexteram, et videbam,
et non erat qui cognosceret me:
periit fuga a me,
et non est qui requirat animam meam.
et non erat qui cognosceret me:
periit fuga a me,
et non est qui requirat animam meam.
6
Clamavi ad te, Domine;
dixi: Tu es spes mea,
portio mea in terra viventium.
dixi: Tu es spes mea,
portio mea in terra viventium.
7
Intende ad deprecationem meam,
quia humiliatus sum nimis.
Libera me a persequentibus me,
quia confortati sunt super me.
quia humiliatus sum nimis.
Libera me a persequentibus me,
quia confortati sunt super me.
8
Educ de custodia animam meam
ad confitendum nomini tuo;
me exspectant justi donec retribuas mihi.
ad confitendum nomini tuo;
me exspectant justi donec retribuas mihi.