In finem. Psalmus David, canticum Jeremiæ et Ezechielis populo transmigrationis, cum inciperent exire.

Te decet hymnus, Deus, in Sion,
et tibi reddetur votum in Jerusalem.

Exaudi orationem meam;
ad te omnis caro veniet.

Verba iniquorum prævaluerunt super nos,
et impietatibus nostris tu propitiaberis.

Beatus quem elegisti et assumpsisti:
inhabitabit in atriis tuis.
Replebimur in bonis domus tuæ;
sanctum est templum tuum,

mirabile in æquitate.
Exaudi nos, Deus, salutaris noster,
spes omnium finium terræ, et in mari longe.

Præparans montes in virtute tua,
accinctus potentia;

qui conturbas profundum maris,
sonum fluctuum ejus.
Turbabuntur gentes,

et timebunt qui habitant terminos a signis tuis;
exitus matutini et vespere delectabis.

Visitasti terram, et inebriasti eam;
multiplicasti locupletare eam.
Flumen Dei repletum est aquis; parasti cibum illorum:
quoniam ita est præparatio ejus.

Rivos ejus inebria;
multiplica genimina ejus:
in stillicidiis ejus lætabitur germinans.

Benedices coronæ anni benignitatis tuæ,
et campi tui replebuntur ubertate.

Pinguescent speciosa deserti,
et exsultatione colles accingentur.

Induti sunt arietes ovium,
et valles abundabunt frumento;
clamabunt, etenim hymnum dicent.