Biblia Sacra Vulgata
Liber Psalmorum
|
Psalmus 72
|
1
Psalmus Asaph.
Quam bonus Israël Deus,
his qui recto sunt corde!
Quam bonus Israël Deus,
his qui recto sunt corde!
2
Mei autem pene moti sunt pedes,
pene effusi sunt gressus mei:
pene effusi sunt gressus mei:
3
quia zelavi super iniquos,
pacem peccatorum videns.
pacem peccatorum videns.
4
Quia non est respectus morti eorum,
et firmamentum in plaga eorum.
et firmamentum in plaga eorum.
5
In labore hominum non sunt,
et cum hominibus non flagellabuntur.
et cum hominibus non flagellabuntur.
6
Ideo tenuit eos superbia;
operti sunt iniquitate et impietate sua.
operti sunt iniquitate et impietate sua.
7
Prodiit quasi ex adipe iniquitas eorum;
transierunt in affectum cordis.
transierunt in affectum cordis.
8
Cogitaverunt et locuti sunt nequitiam;
iniquitatem in excelso locuti sunt.
iniquitatem in excelso locuti sunt.
9
Posuerunt in cælum os suum,
et lingua eorum transivit in terra.
et lingua eorum transivit in terra.
10
Ideo convertetur populus meus hic,
et dies pleni invenientur in eis.
et dies pleni invenientur in eis.
11
Et dixerunt: Quomodo scit Deus,
et si est scientia in excelso?
et si est scientia in excelso?
12
Ecce ipsi peccatores, et abundantes in sæculo
obtinuerunt divitias.
obtinuerunt divitias.
13
Et dixi: Ergo sine causa justificavi cor meum,
et lavi inter innocentes manus meas,
et lavi inter innocentes manus meas,
14
et fui flagellatus tota die,
et castigatio mea in matutinis.
et castigatio mea in matutinis.
15
Si dicebam: Narrabo sic;
ecce nationem filiorum tuorum reprobavi.
ecce nationem filiorum tuorum reprobavi.
16
Existimabam ut cognoscerem hoc;
labor est ante me:
labor est ante me:
17
donec intrem in sanctuarium Dei,
et intelligam in novissimis eorum.
et intelligam in novissimis eorum.
18
Verumtamen propter dolos posuisti eis;
dejecisti eos dum allevarentur.
dejecisti eos dum allevarentur.
19
Quomodo facti sunt in desolationem?
subito defecerunt: perierunt propter iniquitatem suam.
subito defecerunt: perierunt propter iniquitatem suam.
20
Velut somnium surgentium, Domine,
in civitate tua imaginem ipsorum ad nihilum rediges.
in civitate tua imaginem ipsorum ad nihilum rediges.
21
Quia inflammatum est cor meum,
et renes mei commutati sunt;
et renes mei commutati sunt;
22
et ego ad nihilum redactus sum, et nescivi:
23
ut jumentum factus sum apud te,
et ego semper tecum.
et ego semper tecum.
24
Tenuisti manum dexteram meam,
et in voluntate tua deduxisti me,
et cum gloria suscepisti me.
et in voluntate tua deduxisti me,
et cum gloria suscepisti me.
25
Quid enim mihi est in cælo?
et a te quid volui super terram?
et a te quid volui super terram?
26
Defecit caro mea et cor meum;
Deus cordis mei, et pars mea, Deus in æternum.
Deus cordis mei, et pars mea, Deus in æternum.
27
Quia ecce qui elongant se a te peribunt;
perdidisti omnes qui fornicantur abs te.
perdidisti omnes qui fornicantur abs te.
28
Mihi autem adhærere Deo bonum est;
ponere in Domino Deo spem meam:
ut annuntiem omnes prædicationes tuas
in portis filiæ Sion.
ponere in Domino Deo spem meam:
ut annuntiem omnes prædicationes tuas
in portis filiæ Sion.
